Zij is voor onze

familie de laatste der Seignettes, want wij dragen inmiddels bijna allemaal de achternaam van onze vader:

Jan de Wit, Jan de Wit of... zoon/dochter van Jan de Wit...

Welke Jan de Wit..?

Straks wordt het allemaal wel duidelijk.

Johanna Seignette

geboren 13 september 1893

҉overleden 6 maart 1980

Beroep werkzaam op de boerderij

Gehuwd op 10 mei 1917

Met Jan de Wit

geboren7 april 1887

overleden 5 juni 1973

Beroep Gemeenteraadslid en boer

Kinderen vier

Bijzonderheden zachtaardige vrouw,

maar wel haar mannetje staand

Johanna Christina Maria werd op 13 september 1893 in Heemskerk geboren als oudste dochter van Gustaaf Seignette (82) en Aafje Kuijs (80). Haar ouders bestierden een boerenbedrijf aan de Maerelaan in Heemskerk.

Op 10 mei 1917 trouwde ze met Johannes de Wit, en het echtpaar vestigde zich in boerderij Oosterzij in Heemskerk. Deze boerderij lag aan de A. Verherentstraat 8, naast het Mariaklooster van de zusters Franciscanessen en de Laurentiuskerk.

Oosterzij was gebouwd in 1871. Er lag ongeveer 30 hectare weiland om heen en er was een stal voor een stuk of 10 koeien. De boerderij werd al zo’n 40 jaar bewoond door de familie de Wit.

Rond 1938 werd achter boerderij Oosterzij een tweede stolp gebouwd, waar plaats was voor 24 koeien, 2 paarden-stallen en extra ruimte om hooi op te slaan en... heel veel ... pauwen!

Links: Lau en Jan de Wit met hun paard.

De achterkant van boerderij Oosterzij, melkbussen klaarzetten - v.l.n.r. Jo, Annie, moeder Johanna, Jan en Aaf circa 1936

Tante Aaf heeft ons een leuk verhaal verteld over de schrijver/kunstenaar Lucebert. Deze kwam vlak na de oorlog in 1947 naar Heemskerk om in het klooster voor kost en inwoning een 30 meter lange muurschildering in de gang te maken. Hij mocht als man niet in het klooster logeren en verbleef op de boerderij. Maar hij rookte in bed (kunstenaar!) en oma stond doodsangsten uit, dat er brand zou uitbreken. Dat was niet ongewoon in die dagen, dus moest Lucebert maar elders logeren...

Daarna sliep hij in de school tegenover de kerk in de ruimte waar ook de verwarmingsketel van de school stond. Na voltooiing van zijn opdracht is hij vertrokken.

De moeder-overste en de nonnen vonden zijn muurschilderingen echter zo lelijk, dat ze de plaatselijke huisschilder opdracht gaven om de muur weer wit te schilderen...

In oktober 2012 is er een plaquette onthuld, dat in woord en beeld herinnert aan de aanwezigheid van Lucebert, die jaren later nog eens terugkeerde in het gebouw van het voormalige klooster aan de

Anthonie Verherentstraat te Heemskerk.

In de zomer konden er in de stal, als de koeien in het land liepen, jongerengroepen logeren, zoals gidsen en padvinders. ’s Avonds werd er rondom een kampvuur gezongen en gedanst.

V.l.n.r. zittend: Dirk de Groot, Jan Laurensz. de Wit.

Deze “oude” Jan de Wit trouwde in 1876 met Anna de Groot, een zus van Dirk de Groot uit Limmen.

Ten tijde van deze foto – 1910 – was Anna al overleden.

V.l.n.r. staand: Jan de Wit (1887-1973, echtgenoot van Johanna Seignette) en broer Lau (1879 – 1941).

Tussen de broers in staat een huishoudster. Op deze foto staan ze voor boerderij Oosterzij in Heemskerk.

Jan de Wit en Johanna Seignette kregen vier kinderen, Annie (1919-1980), Aaf (1923), Jo (1925) en Jan (1930).

Al op jonge leeftijd waren de kinderen gewend om hun ouders te helpen met aanpakken op de boerderij, want er was altijd wel wat te doen. Ook waren er regelmatig knechten, die hielpen. Koeien melken, mest ruimen, maaien, keren, het hooi op een kar steken en binnenhalen, en natuurlijk het schoonmaken van alle melkers-spullen, zoals de melkbussen. En niet te vergeten het werk in de moestuin, waar ook een speciaal plekje voor bloemen was ingeruimd.

De kinderen de Wit-Seignette hebben een prettige jeugd op Oosterzij gekend. Je kunt dat ook afleiden uit de vele vrolijke foto’s, die van het gezin door de jaren heen zijn gemaakt.

Tijdens de tweede wereldoorlog werden er tijdens de mobilisatie veel militairen in het schoolgebouw naast de kerk gestationeerd. Omdat deze soldaten dikwijls niet zo veel te doen hadden hielpen ze graag met het werk op de boerderij, waar altijd wel iets te doen was.

Veel boeren werden in tijden van oorlog gedwongen een groot deel van hun melk af te staan aan de bezetter. Maar onze oma vertelde later wel glunderend, dat ze – als een soort protest – de melk met een scheut water verdunde…

v.l.n.r.: Jan de Wit, buurman Van Zon, dochter Annie, Johanna Seignette voor boerderij Oosterzij

Eind 1962 werd Oosterzij jammer genoeg door de Gemeente gedwongen haar land te verkopen om plaats te maken voor... parkeerplaatsen (!) Acht jaar later werd de mooie boerderij gesloopt.

Zoon Jan de Wit zette het boerenbedrijf vanaf 1964 voort in Schoorl, waar zoon Theo het tot op de dag van vandaag nog steeds runt. 

Alle kinderen waren ondertussen uit het ouderlijk huis vertrokken, en het echtpaar nam zijn intrek in een klein huisje aan de Kerklaan, waar onze tante Aaf tot aan haar overlijden in de lente van 2014 heeft gewoond.

Links: Johanna met Aaf, Jo zit boven op het hooi, en Annie op de bok met soldaat Tinus van Tilburg, broer van haar vriendin Lies.

Onder: Annie melkt een koe, zou Tinus de koe vasthouden...

Circa 1935

In het klooster naast de boerderij kwamen regelmatig mannelijke bezoekers of familieleden langs en het was ongepast dat zij in het klooster zouden logeren. Voor hen was er dan wel een plekje aan tafel bij Oosterzij, of kregen zij een slaapplaats toebedeeld bij het gastvrije gezin de Wit.

Moeder Johanna was naast de zorg voor haar man en vier kinderen natuurlijk ook druk met het bestieren van het gehele huishouden. Dat was niet alleen voor het eten zorgen, maar ook  de was doen. Dat deed men toen nog met de hand door een grote wasketel boven het vuur te verwarmen, zeep er in op te lossen, de was erin rond te draaien, te spoelen, nog eens te spoelen, door een wringer te halen en aan een lijn buiten te drogen hangen. Zo’n wasklus duurde meestal de hele dag, en was beslist bijzonder arbeidsintensief. Sommige kledingstukken, zoals de overalls van de boer en zijn knechten, moesten dikwijls “voorgeweekt“ worden, anders werden ze niet schoon… Kortom een flinke klus op een boerderij.

Vader Jan de Wit was bijzonder actief naast het boerenbedrijf. Hij zat in het Armenbestuur van de Kerk en de Gemeente, en beheerde het geld wat op zondag in de kerk was opgehaald. Daarnaast was hij ook nog twintig jaar Gemeenteraadslid en betrokken bij verschillende Heemskerker taken.

v.l.n.r.: Gre Beemsterboer, Sjaak Koopmans, dochter Annie, Tinus van Tilburg,

moeder Johanna met dochter Jo en vader Jan de Wit, circa 1940

Hierboven: nog even ‘n rondje langs de kermis wandelen - - - - - - - en in 1957 veertig jaar getrouwd

Jan de Wit en Johanna Seignette hebben ook nog hun Gouden Huwelijksfeest gevierd:

50 jaar getrouwd op 10 mei 1967 

Met dank aan Peter

Johanna

Christina

Seignette

de moeder

van onze

moeder,

onze oma

Jan de Wit, oudste zoon van Annie, de oudste dochter van Johanna Seignette, heeft nog mooie herinneringen aande boerderij van zij opa en oma, omdat hij er dikwijls in zijn jeugd logeerde.

Zo hoort hij nog altijd de luidruchtige pauwen, die over het erf waakten door bij het kleinste “onraad” hun keel open te zetten.

En dan het voorval met de koeien! Hoe ze zich in de stal eens tegoed deden aan een lading doorgedraaide rijpe peren van de veiling... Na verloop van tijd konden de koeien niet meer normaal stil staan en waggelden met hun grote dronken achterlijven vrolijk heen en weer...

Verder herinnert Jan de Wit zich ook nog , hoe Jan Seignette (van het latere bouwbedrijf Seignette) op het land bezig was om een silo af te dekken met zand. Een silo was een half ondergrondse kuil in het land, waarin men groenvoer voor vee met zout inmaakte om het voor de winter te bewaren. Het werd afgedekt met een laag zand, maar “omhoog” scheppen kostte veel energie, dus iedere hulp was welkom. Zo had Jan Seignette dan een karretje - waar beneden eerst het zand in werd geschept - en daarna ging dat karretje via een rail omhoog, om tenslotte bovenaan het zand over de rand van de silo te kieperen.

Hier zien we Jan de Wit óók met een Seignette-karretje, maar dan gemaakt van een groentekrat op een oud onderstel van een kinderwagen...